برنده جایزه سروانتس 2023
لوئیس ماتیو دیه‌س مهم‌ترین جایزه ادبیات اسپانیایی، جایزه سروانتس را دریافت کرد. او با گفتن زندگی می‌کند و با زندگی گفتن می‌کند.” با این کلمات، پادشاه نقش و کار لوئیس ماتیو دیه‌س را تعریف کرد؛ کسی که روز سه‌شنبه جایزه سروانتس، مهم‌ترین جایزه زبان اسپانیایی، را در مراسمی با شکوه که در سالن دانشگاه آلکالا د هنارس برگزار شد، دریافت کرد. این نویسنده لئونی کار و زندگی خود را با اعلام جمله “شخصیت‌های من مرا نجات می‌دهند” خلاصه کرد؛ جمله‌ای که با آن سخنرانی خود را که از نبوغ تا عمق تأملات مردی که بیش از همه چیز زندگی را دوست دارد، به پایان رساند.
نویسنده لوئیس ماتیو دیه‌س (ویلابلینو، لئون، 1942) جایزه سروانتس 2023، بالاترین جایزه ادبی در زبان اسپانیایی، را در مراسمی که به ریاست پادشاه برگزار شد، دریافت کرد. در این مراسم، ملکه، نخست وزیر پدرو سانچز، وزیر فرهنگ ارنست اورتاسون، رئیس جامعه مادرید ایزابل دیاز آیوسو و دیگر شخصیت‌های برجسته نیز حضور داشتند.
این جایزه که سالانه توسط وزارت فرهنگ اعطا می‌شود، در نوامبر گذشته به او اعطا شد به دلیل “اینکه او یکی از بزرگ‌ترین داستان‌گویان زبان اسپانیایی است، وارث روح سروانتسی، نویسنده‌ای در مقابل همه سختی‌ها، خالق جهان‌ها و سرزمین‌های خیالی.”
پادشاه، مانند سال‌های گذشته، مراسم را با سخنرانی‌ای به پایان رساند که در آن کار و شخصیت برنده را بررسی کرد. او گفت: “لوئیس ماتیو دیه‌س تمامی ژانرها را با مهارت تمرین کرده است و به همین دلیل تعجب‌آور نیست که هیبریدی بودن یک ویژگی برجسته در طول دوران حرفه‌ای اوست: رمان‌هایی که بر اساس داستان‌های کوتاه ساخته شده‌اند، مقالاتی که با داستان‌ها مخلوط شده‌اند یا برعکس، افسانه‌هایی که در یک چرخه متحد شده‌اند و روایات مستقلی که در کنار هم یک موزائیک داستانی برانگیزنده را تشکیل می‌دهند.”
فیلیپه ششم، که مسئول اهدای مدال و مجسمه تأییدیه به ماتیو دیه‌س به عنوان برنده جایزه سروانتس بوده است، به عنوان یکی از نشانه‌های برجسته کار نویسنده، عبارت “بیماری‌های روح” را که در داستان‌های او برجسته است، اشاره کرد. داستان‌های او پر از شخصیت‌هایی است که از بیماری‌های جسمی، روانی و روحی رنج می‌برند، که به تأملاتی در مورد وضعیت هر فرد و نحوه بودن آن‌ها در جهان منجر می‌شود. بلندپروازی نویسنده برای خلق یک کمدی انسانی خاص با موفقیت بزرگی محقق شده است.
در نهایت، او نویسنده را به عنوان “خالق خارق‌العاده جهان‌ها و سرزمین‌های خیالی توصیف کرد، کسی که، همانطور که خود او می‌گوید، با گفتن زندگی می‌کند و با زندگی گفتن می‌کند؛ زیرا داستان‌پردازی بخش ضروری از وجود است.”